Ve Madam Vanuş sahneden iner...

Madam Vanuş’un doğru bilip de yanlış yaptığımız dediği şeyler gelip çarpıyordu duvarlarıma.

Madam Vanuş'un hikayeleri ile içimdeki terazi dengeye gelemiyordu bir türlü. Ağır ağır kendimi hatırlıyordum.

Gözleriyle gülüyordu Madam Vanuş. Ben ise dilimden dökülecek kelimeleri onun gözleriyle düşünmeye başlamıştım bile.

Madam Vanuş anlatıyor, ben dahil sanki bütün mahalle susmuş onu dinliyorduk.

Madam Vanuş, ne olduğundan kendisinin de emin olamadığı beklentilerini ihtimaller diye adlandırmaya alışmıştı.

Ateşten gömleği giyeli epey olmuştu. Ege’nin iyice sessizleşen köylerinde, şimal dağlarında, şark diyarlarında tek bir er kalmayana dek...

İnsanlar, önlerine koyulan seçeneklerden birini seçebilmeyi özgürlük zannediyorlar. Aklın bu miskin kaypaklığı mı demeliyim yoksa tezahür...

Şehrazat Töre ağır ağır çıktı denizden. Cüssesinden beklenmeyecek bir atiklikle kabinlere doğru ilerledi. Attığı her adımda tahta...

Sevgili Mertcan, Bu mektubu aldığında şaşıracaksın. Eminim. Okur musun bilmiyorum ya, yine de yazıyorum. Bunaldım oğlum. Kafayı...

Odanın köşesindeki sandalyenin üzerine katlanarak koyulmuş pantolonunu giydi aceleyle. Dolaptan temiz bir gömlek aldı. Öncelikle...

Yabani bir hayvandır aşk, gelip kurdu yuvasını kırık kalbime.* Rammstein Ceketini alıp tam evden çıkacakken dönüp ‘Hoşça kal’ dedi...

Ustam büyülü bir değirmen gibiydi. Lafı da derdi de öğütürdü. O öğüttükleri ile bir de insan mayalardı yanında.

Size de oluyor mu? Çıktığınız yolda, seyahat amacının hiç beklenmedik bir şekilde yaşamınızı sürdürmeniz için gerekli bir unsura dönüştüğü?

Şehir keskin ve uzlaşmasız. İradesinin sunturlu nefesini hissediyorum avuçlarımda. Ürperti geçiyor. Artık her şey daha gerçek.

“Ben sadece içimdeki çocuğu öldürmedim abla” dedim. Annemin oğlunu, babamın geleceğe dair hayallerini de öldürdüm.